Soms loop je toch het pad dat doodloopt af,
gelijk een kind dat kijken wil naar het eigen graf,
Nieuwsgier naar het einde geeft dat lopen zin,
en de zekerheid van terug te kunnen keren naar het begin.
You may also like
De zee is groot, en groter dan ik,en ik ben groter dan de zee zeg ik; De hemel is wijd, en wijder […]
Iets filosofisch in de vorm van iets poëtisch met een prozaïsche aanloop, over een grenservaring in het jaarverloop
“…or how the moon dims the wind” (nee jôh, echt niet). Excuus, een Engelstalig gedicht dit keer, beetje ingewikkeld ook, maar ik moest hier even heen om te kijken wat er aan de hand was of zo.
Beursgang is toch dat je kreupel loopt van blauwe plekken die je eigen aandeel zijn? Vol blauwe plekken is mijn hemel Lekkend […]
Een gedachte over “Doodlopend pad (archaïsche rijmoefening)”
Mooi, met dat huppeltje dat een rennen wordt, waarmee het kind eerst onbevangen eigenlijk een beetje bang wordt van de eigen overmoed.